Visita á lixeira e Cabo de Ribeira

O día de hoxe foi cando menos, raro, xa que acompañada de varias persoas da CMP e tamén da Cámara Municipal da Ribeira Grande fomos a unha zona onde os dous concellos depositan o lixo (Lixeira). Ben é certo que isto pouco ten que ver co traballo que eu viña desenvolver aquí no Gabinete de Equidade de Xénero, mais é unha necesidade que teñen estas dúas comunidades. Cabo Verde en xeral, non ten tratamento de lixo, isto provoca que haxa un foco de infección e contaminación descontrolada para a poboación, o que pode provocar enfermidades na xente e nos animais desa zona na que está a lixeira.

Tamén fomos a Cabo de Ribeira, onde hai unha casa que servía para que a xente fora lavar a roupa pero que agora está abandonada. Esta enfronte dunha escola de ensino básico, e ante as choivas enchese de auga e crea un foco de infección, xa que concentra larvas de mosquito e demais insectos.

Xa pola tarde, xúntome coa miña compañeira de Ribeira Grande, Cris, para compartir unha andaina xuntas e organizar como dúo o noso ocio e tempo libre durante a nosa estancia en Santo Antao. Para moverse pola illa hai que facer uso do transporte público ou de taxi(hai moi poucos e son moi caros cobran unha media de 1000 escudos (10 euros)polo traxecto R.G. – Paúl). O transporte público son os colectivos ou alugueres (poden ser furgonetas adaptadas con 10 asentos ou ben os típicos “Toyotas ranchera” con bancos detrás, que poden ter ou non o identificativo de alugueres, se non o teñen e te atopan pola estrada algúns levante gratis!!) e que poden ter un custo de 100 escudos para o traxecto Paúl – R.G, iso sí, é preciso ter paciencia para collelos, porque ata que teñen un mínimo de 4 persoas non emprenden camiño. Tamén hai que ter en conta que os domingo é un día moi complicado para coller este tipo de transporte sobre todo a partir das 6 e media da tarde.

Polo que ese día, fun para coller o colectivo ás 19:30 da tarde, e xa non pasaban case colectivos, polo que lle preguntei a unha rapaza e ela se encargou de que nos montaramos nun que xa nos trouxo de balde, ó mais estilo “Callejeras Viajeras”. Unha viaxe divertida na que me atopei cunha parella española, que espero ver polo Paúl. Vou pensando para a casa, na bondade da rapaza que me dixo que a acompañara, canto deberían aprender noutros lugares da morabeza caboverdiana!! Remato o día escribindo isto e tomando algo no Atelier Bar, o cal recomendo moitísimo, todo un descubrimento na miña vida aquí, xa son asidua!!