Comeza un dos meses para min
máis bonitos do ano, e este vouno vivir en Cabo Verde, que máis se pode pedir?
Empezo o día repoñendo
forzas cun estupendo almorço caboverdiano que me preparou Joana, mais con leite
da Galiza, isto é vida!! ;)
Nun día que levo no Paúl,
aínda non me acostumei á temperatura (unha media de 26º) nin tampouco á
humidade que hai. Ás 9 comeza a xornada laboral na que imos ver o plan de
traballo para todo o mes. No día de onte coñecín ao técnico co que vou a estar
que é o Sr. Nilton Gomes, que ao chegar á Cámara Municipal do Paúl (CMP) me
ensina todo e me presenta á xente que alí traballa.
Seguidamente fálame sobre a
situación da poboación no Paúl e das necesidades desta.Con respecto á situación
da muller en Paúl, coméntame que as maiores problemáticas son a violencia de
xénero, e neste último ano, a violencia sexual dentro do núcleo familiar.Paúl
foi pioneiro no desenvolvemento de políticas de xénero e mostra diso é a
creación do gabinete par a equidade de xénero, que el dirixe. Ao mesmo tempo,
con este novo goberno, Nilton compaxina o seu papel no gabinete co de vereador(concelleiro)
na CMP.Sobre a atención ás mulleres, é el con estudos en Socioloxía quen fai a
1ª atención á muller, aparte de que periodicamente veñen unha psicóloga e unha
avogada ao gabinete para dar atención ás mulleres. Carecen de persoal e de
financiación para dar maior cobertura a todos os puntos do Paúl. De todos os
xeitos, coméntame que cando existe un caso de violencia, a muller non soe
denunciar e esa ée unha das maiores dificultades coa que se atopan.
Por outra banda, existe
formación en materia de igualdade para policía, profesorado, e para persoas de
diferentes zonas do Paúl, para que poidan exercer de persoa intermediaria coas
necesidades das mulleres. Na actualidade, e coa nova lei de 2011 sobre a prevención
da violencia de xénero do Estado Caboverdiano indícame que teñen varios
proxectos para desenvolver que veremos máis adiante, ou así mo indica.
Como traballadora social non
deixa de preocuparme o protocolo de intervención que poden ter nos diferentes
casos que chegan ao gabinete, ireino investigando.
Despois desta reunión,
acompañando á responsable de medioambiente (Liana), o Presidente, Nilton e
Antonio(un caboverdiano que estudou en Cuba e domina o castelán á perfección)
subimos a Eito, que coma Paúl non ten auga de boa calidade para o uso. Antonio,
explícanos que aproveitando a canalización e instalando un par de depósitos co
seu correspondente mantemento, e unha pequena depuradora, pode toda a zona ter
auga apta para o consumo.
Baixamos a CMP e dispoñémonos
a analizar o plan de traballo para ver se hai que facer algunha modificación.
Teño algo claro, quero coñecer o maior número de axentes sociais posibles, por
iso inclúo visitas a centros educativos, familias, tecido asociativo, así como,
axentes de desenvolvemento comunitario. Despois de ver o plano de traballo que
non contén todo o esperado en materia de igualdade, vou continuar coñecendo
persoal da Cámara Municipal, na que me irán contando as maiores problemáticas
do Paúl.
Pola tarde, unha caminhada
pola zona do Eito para facer fotos da impresionante paisaxe que contemplan os
meus ollos e ahí atópome algo co que non contaba, unha situación de violencia
contra a muller nunha residencia familiar desta zona. Unha muller asustada e con
medo recibe berros e insultos en presenza das súas crianzas, por parte do seu
home no que se aprecia unha forte agresividade. Ante a miña presenza na rúa mirando
esta situación, o home cede e sae dese plano. A muller nese momento parece algo
máis tranquila e non deixa de mirarme mentres me vou cando xa esa situación
está máis tranquila. Voume intranquila, porque de seguro non é a primeira vez e
volverá a pasar, e entón ninguén prestará atención a esa muller. Espero que a
miña reacción non teña consecuencias para esa muller. Esta lacra social é unha
realidade que hai que mudar, e creo que Paúl está no camiño correcto, pero
cómpre de implicación política e social, veremos ata onde se quere actuar.
Hai que empoderar ás
mulleres e facer da violencia de xénero unha cuestión pública, e conciencialas
que hai que denunciar, para que poida servir de exemplo a seguir para outras
mulleres. Quedan moitas cousas por facer, o importante é ir polo camiño do
cambio cara unha sociedade máis igualitaria.
A modo de anécdota, remato o
día, aproveitando a rede wifi da praza do concello para saber do resto do mundo
e amañar algunhas cousas, despois terei a miña loita persoa cun par de baratas
(Cucarachas 2.0), cada unha fai 5 dunha cucaracha galega. Imaxinádeme estilo “Frank
de la Jungla” coa zapatilla na man correndo detrás delas, todo un cuadro!! ;)
Obrigada por lerme.
No hay comentarios:
Publicar un comentario